Op de valreep onze laatste blog!

Vanuit Bogota vliegen we, met een overstap op Willemstad, naar Paramaribo. Zwoele avondlucht, tropische vogelgeluiden en een zinderende hitte komt ons te gemoed als we het vliegtuig uitstappen. Door de dame waarbij we een vakantiehuisje huren worden we al opgewacht en naar Ulloresort gebracht. Het huisje is van alle gemakken voorzien en helemaal voor ons alleen. Heerlijk na al die nachten in verschillende hostels. Het nadeel van ons rustige huisje te midden van weilanden en palmen is dat we ruim een uur moeten reizen voordat we in het centrum van Paramaribo zijn. Het eerste stuk fietsen we, tot bij de politiepost waar we, onder het waakzame oog van de sjansende politiemannen onze fietsen stallen. Vervolgens nemen we een minibusje die ons in een minuut of 50 naar de stad brengt. Vervolgens is het nog zeker een half uur lopen naar het zwerfdierenasiel waar we zo nu en dan een ochtendje voor de 30 poezenbeesten zorgen. Hokken dweilen, voederbakken vullen, kattenbakken schoonmaken en heel veel knuffelen. Ze zijn allemaal even schattig en lief. We hadden er zo een paar mee naar huis willen nemen want ze verdienen toch allemaal een heel lief baasje. Jammer genoeg zijn er maar twee katten opgehaald de afgelopen maand...

Naast het vrijwilligerswerk hadden we volop tijd om Suriname verder te ontdekken. Zo gaan we op een boottocht naar fort nieuw amsterdam en een voormalige plantage waar we wat te horen krijgen over de geschiedenis van Suriname en het slaven verleden. Op de terug weg wordt de boot stil gelegd en zien we dolfijnen voorbij zwemmen!

Zeeschildpadden zien we op Galibi. Eerst rijden we in ongeveer 3 uur over een gedeeltelijk geasfalteerde weg (flink hobbelen!) naar Albina waar we in een klein bootje stappen. De meeste bagage in vuilniszakken en wij gehuld in regenjassen want alles wordt drijfnat door het opspattende water. In het kleine dorpje waar we overnachten krijgen we een rondleiding en vervolgens eten we met de hele groep. Na het avondeten vertrekken we in het pikkedonker met het bootje. We moeten onder een groot afdekzeil zitten dat we zelf in bedwang moeten houden. De tocht is ruw en donker en onder het zeil doodeng. Aan land begint de zoektocht naar de zeeschildpadden. Dit verloopt wat ons betreft desatreus. Onze gids blijkt het niet zo op te hebben met het welzijn van de schildpadden. Ze kunnen namelijk niet tegen verlichting en kunnen bij te veel licht totaal gedesorienteerd en getraumatiseerd raken. Als een medetoerist lange tijd met zijn felle zaklamp naar de zeeschildpad schijnt wordt hier niets van gezegd! Bij het leggen van de eieren raakt de schildpad in trance, zo konden wij even onder haar kijken en zelfs de lederachtige huid even voelen. Een hele bijzondere ervaring, maar wat een lapswans van een gids! Als we dat hadden geweten waren we nooit naar het Galibi Natuurreservaat afgereisd.

De volgende dag kunnen we lekker relaxen in de zon en varen we naar Frans Guyana waar we een zeeschildpadden onderzoekscentrum bezoeken. Op het strand aldaar overal door zwerfhonden verwoestte, leeg gegeten zeeschildpadden nesten...

Onze laatste trip in Suriname brengt ons naar Bergendal. Deze voormalige plantage is omgebouwd tot een prachtig, relaxt en heerlijk rustig resort waar veel activiteiten te beleven zijn. We overnachten in een super-de-luxe boomhut met badkamer met warm water. Het eten is heerlijk, volop keus uit allerlei verse groente, fruit en andere lekkernijen. Wat een geweldige afsluiting van onze reis!!

We krijgen een rondleiding over de plantage. Bezoeken voormalige slavenhuisjes en beklimmen de berg. We banen ons een weg door de jungle waar we aapjes en een gordeldier zien. Ook passeren we de graven van blanke opzichters en aan de andere kant van de scheiding de graven van de voornamelijk vrouwelijke slaven.

Door de jungle zijn we van boom naar boom gezweeft met een kabelbaan. De meest spectaculaire is wel de 170 meter lange kabelbaan over de Suriname rivier. Tof! Tot slot vraagt een van de gidsen of we onderste boven willen. Nou, niet perse. Toch maar even proberen... En zo vliegen we onderste boven en met de kont omhoog door het oerwoud.

Na dit avontuur is het tijd om terug te gaan naar Paramaribo. Na al die enorme Zuid Amerikaanse steden is Parbo klein en doet zelfs een beetje dorps aan. Er staan veel oude koloniale houten gebouwen in verschillende stadia van verval. Wat de stad karakter geeft. De mannen daarintegen zijn overal hetzelfde, zo ook hier. Met als grote verschil dat we ze nu begrijpen. We ondergaan een continue stroom van opmerkingen zoals: "hey schatje, lekker wandelen / kom je lekker bij me zitten / je past precies in mijn bed, hoor". Soms is het ook wat schunniger zoals: "mijn vriend wil je wel beffen hoor!". Of er wordt een hele uiteenzetting gedaan waarin de liefde wordt verklaard, waarvan we alleen verstonden:"laat me je stem horen, hak me hoofd eraf en stop het in een zakje". We gaan het nog missen terug in Nederland :-)

Wij hebben een prachtige reis gemaakt en we hopen dat jullie op deze manier een beetje met ons mee konden genieten. Iedereen bedankt voor de likes, berichtjes en mailtjes!! Tot over een paar dagen in Nederland!